پروانه وار
86/12/13 :: 7:38 عصر
فصل امید
وقتی بلور ناز چشمام
میریزن توی نگاهام
وقنتی صدای نالم میگه باز که بی قرارم
توی اون اوج دلتنگی
تو اون طلوع سرخ قشنگی
که با تبلور ورودت
جون میدم تو عمق وجودت
توی شیرینی سکوتت
منم اون عاشق بی غرورت
گم میشم تو باغ چشمات
می می رم واسه نگاهات
واسه من تو یک بهانه
بهتر از هزار ترانه
تو حس شیرین رهایی
غروب پاییز و بی فردایی
تو ترنم شب من
می و مستیم ، تاب و تب من
تک چراغ کلبه ام
تو امید زندگیم تو
پروانه باغ من تو هستی
تو دل ترانه ها نشستی
ای تو رنگ نور مهتاب
هم نوا با دل بی تاب
دستتو بذار تو دستام
دلتو بذار رو بالام
میخوام بپرم تا خود خورشید
تا خود بهار امید
دلامون بشه پر از احساس
بی ریا رنگ گل یاس
فصل امید و بسازیم
به زمونه دل نبازیم
خانه
پارسی بلاگ
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS
:: کل بازدیدها ::
163292
:: بازدید امروز ::
3
:: بازدید دیروز ::
12
:: پیوندهای روزانه::
:: درباره خودم ::
:: لینک به وبلاگ ::
|
:: دوستان من ::
عاشق آسمونی
:: وضعیت من در یاهو ::
:: اشتراک در خبرنامه ::
:: فهرست موضوعی یادداشت ها ::
حرفهای پروانه ای[32] . درد دلهای پروانه ای[26] . فصل امید[4] .
:: مطالب بایگانی شده ::
آرشیو میهن بلاگ
تابستان 1387
بهار 1387
زمستان 1386
بهار 1388
تا قبل شهریور 1389
:: موسیقی وبلاگ ::
