باز باران !
نه نگو ييد با ترانه !
مي سرايم اين ترانه جور ديگر :
باز باران ... بي ترانه ... دانه دانه ميخورد بر بام خانه ...
يادم آيد روز باران :
پا به پاي بغض سنگين ... تلخ و غمگين ... دل شکسته ... اشک ريزان ...
عاشقي سر خورده بودم ... ميدريدم قلب خود را ...
دور ميگشتي تو از من ... با دو چشم خيس و گريان ...
ميشنيدم از دل خود ... اين نواي کودکانه ... پر بهانه ...
زود بر گردي به خانه ...
يادت آيد ؟!
هستي من !
آن دل تو جار ميزد :
اين ترانه ... باز باران ... باز ميگردم به خانه ...
سلام ...
مثل هميشه ... منتظر سلام گرمت هستم ...
تا سلامي ديگر ...
به نامش ... به يادش ... در پناهش ... [گل]
