پروانه دلش تنگ شده بود واسه اون پيله ي بچه گيهاش"دوست داشت دوباره دنياش بشه چندتا تار ابريشم.. دوست داشت دوباره برگرده به همون خونه ي تاريکو پر از تنهاييش "ديگه خسته شده بود از دل بستن به پروانه هاي ديگه .. آخه هروقت عاشق شد جز دل شکستن چيزي براش به يادگار نموند "پروانه فقط يه دوست مهربون داشت "اونم يه شمع کوچولو بود که فقط از کار دنيا سوختنو ياد گرفته بود .. پروانه اونقدر دور دوستش پرواز کرد تا قصه ي اونم مثل تموم قصه ها سوختو آخرش به عشق آسمونيش نرسيد.
