پروانه وار
86/12/13 :: 10:12 عصر
سایه بی احساس
سایه ام بی احساس در افق رو ی زمین می افتد
دلش افسون شب است
سینه اش معشوقه حسرت وآه
ذهن او جمجمه ای مملو از واژه های بی انصاف،
کوله بارش درسهایی از تکرار.
سایه ام گام بر میدارد ، اما به کجا؟
به کجا خواهد رفت آسمان هم ندارد خبری
من از او میپرسم ، هان سایه به کجا ؟
لحظه ای می ایستد
، بی میل
از میان ان جمجمه خاک اندود واژه برمیخیزد :
به دیاری نا ملموس
به هوایی بی رنگ تر از خواب و خیال
به همان نا کجایی که دگر خرده نگیرند از من ، تکرار
به همان جا که مرا نام ندارند بی احساس
سایه باز اهسته قدم برمیدارد
چشمایش رو به افق میرویند .
خانه
پارسی بلاگ
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS
:: کل بازدیدها ::
165426
:: بازدید امروز ::
12
:: بازدید دیروز ::
7
:: پیوندهای روزانه::
:: درباره خودم ::
:: لینک به وبلاگ ::
|
:: دوستان من ::
عاشق آسمونی
:: وضعیت من در یاهو ::
:: اشتراک در خبرنامه ::
:: فهرست موضوعی یادداشت ها ::
حرفهای پروانه ای[32] . درد دلهای پروانه ای[26] . فصل امید[4] .
:: مطالب بایگانی شده ::
آرشیو میهن بلاگ
تابستان 1387
بهار 1387
زمستان 1386
بهار 1388
تا قبل شهریور 1389
:: موسیقی وبلاگ ::
