پروانه وار
87/1/14 :: 11:0 عصر
جاده اشتباهی
دیروز باز هوس پرسه در خیال کردم
دوبال نازک نارنجی ام را به صد ناز باز کردم
به اشتباه رسیدم به راهی پر از چشمهای آلوده
به جاده ای پر از نگاه های پیر و فرسوده
جاده فانوس نقره ای ام را برداشت
پیش پایم گلهای خزان زده سنگی کاشت
چشم های بیگناهم را دزدید ،
او مرا تنها ،بی کس و زشت نامید
من از او به آسمان نالیدم
شکوه کردم ، از کج دستی جاده پرسیدم
آسمان را دیدم که غرق در شرم بشد
روی او سرخ ،از سرخی گرم بشد
او به من کرم شب تابی داد
دست من باد و باران بهاری داد
او مرا پروانه آسمانی نامید
چشمهای سرخ و ارغوانی بخشید
تا بیابم راه گمگشته قصر خیالی را
تا بشویم چشمهای پیرجاده اشتباهی را
خانه
پارسی بلاگ
پست الکترونیک
شناسنامه
RSS
:: کل بازدیدها ::
165333
:: بازدید امروز ::
4
:: بازدید دیروز ::
14
:: پیوندهای روزانه::
:: درباره خودم ::
:: لینک به وبلاگ ::
|
:: دوستان من ::
عاشق آسمونی
:: وضعیت من در یاهو ::
:: اشتراک در خبرنامه ::
:: فهرست موضوعی یادداشت ها ::
حرفهای پروانه ای[32] . درد دلهای پروانه ای[26] . فصل امید[4] .
:: مطالب بایگانی شده ::
آرشیو میهن بلاگ
تابستان 1387
بهار 1387
زمستان 1386
بهار 1388
تا قبل شهریور 1389
:: موسیقی وبلاگ ::
